Nocne hałasy to nieodłączna część miejskiego krajobrazu, do której zwyczajnie trzeba się przyzwyczaić, zwłaszcza jeśli na co dzień mieszka się w dużej metropolii. Niektóre hałasy są jednak inne niż pozostałe. Gdy dobiegają z okolic śmietnika, ich źródłem nie musi być kot, lecz kuna. Czujne ucho obserwatora szybko wyłapie różnice. Przy odrobienie szczęścia, gdy szybko wyjrzymy przez okno, możemy zauważyć cień smukłego zwierzęcia przemykającego pomiędzy zaparkowanymi pod domem samochodami.
Kuny domowe stały się nieodłączną częścią miejskiej fauny i choć są zwierzętami płochliwymi, to jednak nie przeszkadza im bliskie sąsiedztwo człowieka. W naszym kraju występują dwa gatunki kun. Są nimi kuny domowe i leśne. Pierwsze z nich zwyczajowo nazywane są kamionkami, a drugie tumakami. Ich nazwy są pochodną środowiska, w jakim możemy je zaobserwować. Kuny domowe chętnie mieszkają w bezpośredniej bliskości ludzi, na swoje siedziby wybierając suche i ciepłe poddasza domów, szopy, stodoły czy garaże. Kamionki z powodzeniem zajmują również różnego rodzaju ruiny i gruzowiska, a nawet zamieszkują w porzuconych wrakach samochodów. Tumaki preferują środowisko naturalne, w związku z czym zwykle spotyka się je w lasach, głównie lasach mieszanych, gdzie nie ma problemu ze znalezieniem schronienia w postaci opuszczonych dziupli.
Czym dwa gatunki kun różnią się od siebie?
Pomijając środowisko występowania, kuny domowe jedynie nieznacznie różnią się od swoich leśnych kuzynów. Oba gatunki osiągają podobne rozmiary, mają również identyczne, zwykle brunatno-brązowe umaszczenie. Kuny leśne mają nieco dłuższy pyszczek, czarny nos i dość duże czarne oczy. Ich wyróżnikiem jest pomarańczowa lub żółta plama na gardle, która w przypadku kun domowych ma zwykle kolor biały i w sposób charakterystyczny rozwidla się na ich przednie łapy. Kamionki mają również jaśniejsze nosy i brak im jasnego obramowania szpiczastych uszu, które zresztą są nieco większe niż u ich leśnych kuzynów. Sposób poruszania się obu gatunków jest niemal identyczny. W związku z tym rozróżnienie, który gatunek kuny zakłócił nam nocny spokój, może być dość kłopotliwe. Wskazówką mogą być tropy pozostawione przez kunę na mokrym, miękkim gruncie lub śniegu. W przypadku kun domowych, które mają gładkie stopy, ślady są dość wyraźne. Podbicia łap kun leśnych są owłosione, przez co ich ślady będą rozmyte i mniej czytelne.
Zarówno kuny domowe, jak i leśne należą do rodziny łasicowatych i występują dość powszechnie na terenie niemal całej Europy, a także na dużych obszarach Azji, aż po granice z Chinami. Żywią się głównie drobnymi gryzoniami, małymi ptakami i ich jajami. W ich diecie znaleźć mogą się także drobne płazy, gady oraz duże okazy owadów. Choć są drapieżnikami, to jednak nie gardzą pokarmem roślinnych. Jedzą dojrzałe owoce, a nawet niektóre rodzaje zbóż. Kuny domowe żywią się również odpadami z ludzkich stołów, w związku z czym mogą dobierać się do niewłaściwie zabezpieczonych śmieci.
Poddasza i strychy naszych domów są dla kuny domowej atrakcyjnym miejscem na założenie gniazda. Jak najskuteczniej zniechęcić kune do takich działań? Zamów montaż zestawu do odstraszania kun, nasi specjaliści czekają na kontakt.
Kuna opanowała Twoje poddasze?
Na Twoim strychu lub poddaszu zadomowiła się kuna? Dotychczas stosowane metody okazały się nieskuteczne? Jeśli problemy z kunami Cię już przerastają nie zwlekaj - napisz lub zadzwoń. Nasi eksperci wiedzą jak skutecznie odstraszyć kuny.
Zadzwoń, odpowiemy na Twoje pytania, doradzimy, przygotujemy wycenę.
