Gdyby kuna domowa trzymała się z dala od naszych domów, garaży, samochodów pewnie nie zasłużyłaby na opinię uciążliwego szkodnika. A jeśli zaglądałaby tylko do ogrodu, wyjadała myszy i nornice, czasem częstując się owocami lub resztkami ze śmietnika, pozostałaby nawet tolerowanym gościem. Tymczasem specyficzny tryb bytowania kuny, jej zachowania wynikające ze zwierzęcego instynktu sprawiają, że nikt nie życzy sobie wizyt kuny domowej na terenie posesji. Czasem zanim dojdzie do poważniejszych szkód spowodowanych działalnością kamionki, jesteśmy w stanie zauważyć pierwsze oznaki jej obecności. Jak rozpoznać ślady kuny domowej? Jak rozróżnić je od śladów innych zwierząt?
Wygląd kuny domowej
Kunę domową łatwo pomylić z jej kuzynką, kuną leśną lub bardzo daleką krewną – łasicą. Każda z nich posiada wydłużone ciałko, śmieszne krótkie łapki i puszysty ogon. Mają także bardzo podobny sposób poruszania się, przeskakują z tylnych łap na przednie w bardzo dziwnej, jakby pełzającej kombinacji. Nie ma się jednak co łudzić, że przeskoki kuny domowej na krótkich nóżkach będą mozolne lub powolne. Kamionka w ruchu jednostajnym przeskakuje od 50 do 100 cm, ale jeśli zechce może wykonać pojedynczy skok nawet do 3 metrów. To co może odróżnić kunę domową od jej kuzynek to kolor futra i tzw. śliniaka. Jej futro jest jasno brązowe, futro kuny leśnej jest ciemniejsze, łasicy zaś z kolei jasnoszare. Kuna domowa posiada biały „śliniak”, kuna leśna zaś beżowy. Jeśli jednak obserwujemy kunę w trudnych warunkach oświetleniowych trudno będzie nam wychwycić te niezbyt kontrastowe różnice w kolorach. Z pewnością można jednak stwierdzić, że blisko ludzi będzie się kręcić tylko drapieżnik synantropijny, czyli taki, który przystosował się do życia blisko ludzi. Kuna leśna lub łasica trzymają się z daleka od ludzkich siedzib. Jeśli wokół domu zatem uda nam się zauważyć lub prędzej: zarejestrować monitoringiem wydłużone 50 cm ciałko z puszystym 30 cm ogonem to najprawdopodobniej będzie to przedstawicielka gatunku Martes foina, czyli kuny domowej.
Ślady kuny domowej
Zazwyczaj kuna domowa ze względu na nocny tryb życia i wrodzony spryt jest trudna do obserwacji. Przeważnie nie udaje się jej dostrzec. Jednakże możemy zauważyć ślady jej bytowania. Będą to oczywiście odciski jej łapek, odchody oraz inne dowody jej obecności. Ślady łap kuny domowej można odróżnić od innych czworonogów, bowiem posiadają one pięć palców na 4,5 do 5,5 cm cm łapce. To zdecydowanie wskazuje tylko na kunę domową, kuna leśna ma większy odcisk powyżej 6 cm, a łasica dużo mniejszy ok 1,5 cm. Kot, pies, czy lis będą zostawiać ślady czterech palców. Odciski pazurów szczura, czy myszy będą przede wszystkim pociągłe i mniejsze. Łapka kuny domowej jest okrągła, krótkie pazurki wieńczą owalne poduszeczki porośnięte futrem. Na śladach łap kamionki będzie zatem można przyuważyć odcisk futra. Pozostałe drapieżniki posiadają łyse poduszeczki w łapach. W lecie, kiedy jest sucho trudno zauważyć odbite ślady. W zimie możemy je dostrzec na śniegu. W suche pory roku można posypać wokół posesji piasek, wówczas z pewnością w pobliżu rynien, czy okien będzie można rozpoznać odciski łapek kuny domowej.
Kuna domowa zostawia podłużne odchody zazwyczaj w pobliżu swojego gniazda. Jest zwierzęciem terytorialnym, czyli, że podobnie jak kot „znaczy” teren moczem i odchodami. Niestety to oznaka bytowania kuny domowej, która już na dobre osiedliła się na naszej posesji. Jeśli zatem zauważymy 1-2 cm podłużne odchody ze śladami niestrawionego pokarmu (kości, piór, pestek owoców), a wokół będzie rozchodził się bardzo nieprzyjemny, intensywny zapach, nie ma na co zwlekać z podjęciem środków zaradczych.
Skuteczny sposób na kuny domowe
Aby pozbyć się kuny domowej nie warto stosować półśrodków. Potrafi ona unikać żywołapki, jest bardzo trudno ją schwytać lub wykurzyć. Nie boi się ludzi, z czasem przyzwyczaja się do dźwięków i zapachów. Potrafi też sprytnie unikać kontaktu z psem, teoretycznie jej wrogiem. Dlatego jedynym skutecznym sposobem na pozbycie się kuny domowej jest zamontowanie elektrycznego systemu odstraszającego na elewacji wokół budynku. Kuna domowa w zetknięciu z impulsem elektrycznym zniechęca się do wejścia na teren posesji. System działa niezawodnie i trwale. Kiedy kuna dotknie instalacji dostaje niewysoką, ale nieprzyjemną dawkę impulsu, już więcej nie próbuje przekroczyć wyznaczonej granicy. Dlatego nie należy czekać, aż kuna domowa poczyni znaczne szkody, zniszczy przewody, czy podszycie dachu. Warto skontaktować się z zespołem Stop Kunom i pozbyć się raz na zawsze problemu z kuną domową.
